اسلام واقعی کجاست ؟

رُوِي أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ:

لا يکْمُلُ الْمُؤْمِنُ إِيمَانُهُ حَتَّى يحْتَوِي عَلَى مِائَةٍ وَ ثَلَاثِ خِصَالٍ فِعْلٍ وَ عَمَلٍ وَ نِيةٍ وَ ظَاهِرٍ وَ بَاطِنٍ

فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(علیه السلام) يا رَسُولَ اللَّهِ مَا يکُونُ الْمِائَةُ وَ ثَلَاثُ خِصَالٍ فَقَالَ يا عَلِي مِنْ صِفَاتِ الْمُؤْمِنِ أَنْ يکُونَ

از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روايت شده که فرمودند ايمان مومن کامل نمي شود
تا اينکه داراي 103 خصلت در فعل و عمل و نيت و باطن و ظاهر گردد آنگاه اميرالمومنين(علیه السلام) فرمودند
يا رسول الله آن 103 خصلت کدامند؟
فرمودند يا علي از جمله صفات مومن اينست که:


جَوَّالَ الْفِکْرِ- جَوْهَرِي الذِّکْرِ- کَثِيراً عِلْمُهُ - عَظِيماً حِلْمُهُ

انديشه اش بسيار متحرک و پوياست – ذاتا متذکر وبه ياد خداست – علم و دانشش فراوان – بردباريش بزرگ


جَمِيلَ الْمُنَازَعَةِ - کَرِيمَ الْمُرَاجَعَةِ - أَوْسَعَ النَّاسِ صَدْراً - وَ أَذَلَّهُمْ نَفْساً

خوش برخورد در کشمکش – بزرگوار در بازگشت و پذيرش – سعه صدرش از همه بيشتر – و نفسش از همه خاکسار تر است


ضِحْکُهُ تَبَسُّماً - وَ اجتماعه تَعَلُّماً - مُذَکِّرَ الْغَافِلِ-مُعَلِّمَ الْجَاهِلِ

خنده اش تبسم – گردهماييش براي تعلم و يادگيري – تذکردهنده به غافل – و آموزنده جاهل است


لَا يؤْذِي مَنْ يؤْذِيهِ وَ لَا يخُوضُ فِيمَا لَا يعْنِيهِ وَ لَا يشْمَتُ بِمُصِيبَةٍ

به کسي که آزارش مي کند آزاري نمي رساند و در آنچه به دردش نمي خورد وارد نشود و هيچ کس را به مصيبتي سرزنش و شماتت نمي کند


وَ لَا يذْکُرُ أَحَداً بِغِيبَةٍ - بَرِيئاً مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ - وَاقِفاً عِنْدَ الشُّبُهَاتِ

و هيچ کس را با غيبت ياد نمي کند – از کارهاي حرام بيزار است – در موارد شبهه قدم بر نمي دارد


کَثِيرَ الْعَطَاءِ - قَلِيلَ الْأَذَى - عَوْناً لِلْغَرِيبِ - وَ أَباً لِلْيتِيمِ

بخششش فراوان – آزارش بسيار کم – براي غريب و ناآشنا ياور – و براي يتيم پدر است


بُشْرُهُ فِي وَجْهِهِ وَ حُزْنُهُ فِي قَلْبِهِ - مُسْتَبْشِراً بِفَقْرِهِ

شادابي و خرمي اش در چهره و حزن و اندوهش در دل – و به نياز خود (به خدا ) خرسند است


أَحْلَى مِنَ الشَّهْدِ وَ أَصْلَدَ مِنَ الصَّلْدِ - لَا يکْشِفُ سِرّاً وَ لَا يهْتِکُ سِتْراً

شيرين تر از عسل و سخت تر از سنگ است – هيچ رازي را فاش نسازد و هيچ پرده اي را ندرد


لَطِيفَ الْحَرَکَاتِ - حُلْوَ الْمُشَاهَدَةِ - کَثِيرَ الْعِبَادَةِ - حَسَنَ الْوَقَارِ

حرکاتش لطيف – ديدارش شيرين – عبادتش بسيار – وقارش نيکو


لَينَ الْجَانِبِ - طَوِيلَ الصَّمْتِ - حَلِيماً إِذَا جُهِلَ عَلَيهِ

برخوردش نرم – سکوتش طولاني است – اگر درباره او به ناداني رفتار شود حليم و بردبار است


صَبُوراً عَلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَيهِ - يجِلُّ الْکَبِيرَ وَ يرْحَمُ الصَّغِير

برکسي که به او بدي کرده است شکيبا است – بزرگتر را گرامي داشته و به کوچکتر رحم مي کند


أَمِيناً عَلَى الْأَمَانَاتِ - بَعِيداً مِنَ الْخِيانَاتِ - إِلْفُهُ التُّقَى وَ حِلْفُهُ الْحَياءُ

بر امانت ها امين – و از خيانت ها به دور است – همدم او تقوا و هم پيمان او شرم و حياست


کَثِيرَ الْحَذْرِ - قَلِيلَ الزَّلَلِ - حَرَکَاتُهُ أَدَبٌ - وَ کَلَامُهُ عَجِيبٌ

پرهيزش بسيار – و لغزشش کم – حرکاتش مودبانه – وگفتارش مايه شگفتي است


مُقِيلَ الْعَثْرَةِ - وَ لَا يتَّبِعُ الْعَوْرَةَ - وَقُوراً صَبُوراً - رَضِياً - شَکُوراً

از خطا و لغزش در مي گذرد – و در پي عيوب ديگران نمي رود – با وقار – صبور – خشنود و راضي – سپاسگذار


قَلِيلَ الْکَلَامِ - صَدُوقَ اللِّسَانِ - بَرّاً - مَصُوناً

کم حرف – راست گفتار – نيکوکار- مصون و محفوظ


حَلِيماً - رَفِيقاً - عَفِيفاً – شَرِيفاً - لَا لَعَّانٌ وَ لَا کَذَّابٌ

بردبار – رفيق و سازگار – پاکدامن – با شرافت است – لعن کننده و دروغگو نيست


وَ لَا مُغْتَابٌ - وَ لَا سَبَّابٌ - وَ لَا حَسُودٌ وَ لَا بَخِيلٌ - هَشَّاشاً بَشَّاشاً

غيبت کننده نيست – دشنام نمي دهد – نه حسود است و نه بخيل – گشاده رو و شاداب است


لَا حَسَّاسٌ وَ لَا جَسَّاسٌ - يطْلُبُ مِنَ الْأُمُورِ أَعْلَاهَا - وَ مِنَ الْأَخْلَاقِ أَسْنَاهَا

نه ظريف و حساس است – و نه کنجکاو و جاسوس – از کار ها عالي ترين را طلب مي کند – و از اخلاق برجسته ترين را


مَشْمُولًا بِحِفْظِ الله - مُؤَيداً بِتَوْفِيقِ اللَهِ - ذَا قُوَّةٍ فِي لِين

حفظ خدا شامل حال اوست – به توفيق الهي ياري شده است – و در عين نرمش قوي است


وَ عَزْمَةٍ فِي يقِينٍ - لَا يحِيفُ عَلَى مَنْ يبْغِضُ - وَ لَا يأْثَمُ فِي مَنْ يحِبُّ

و تصميمش همراه با يقين – با کسي که دشمن باشد ستم نمي کند – و درباره کسي که دوستش دارد به گناه نمي افتد


صَبُورٌ فِي الشَّدَائِدِ - لَا يجُورُ وَ لَا يعْتَدِي - وَ لَا يأْتِي بِمَا يشْتَهِي

در سختي ها بسيار شکيباست – نه ستم مي کند و نه تجاوز – و هر چه دلش خواست انجام ندهد


الْفَقْرُ شِعَارُهُ - وَ الصَّبْرُ دِثَارُهُ - قَلِيلَ الْمَئُونَةِ - کَثِيرَ الْمَعُونَةِ

جامه زيرينش نياز (به خدا) – و جامه زبرينش صبر ومقاومت – هزينه و زحمتش اندک – کمک و ياريش بسيار


کَثِيرَ الصِّيامِ - طَوِيلَ الْقِيامِ - قَلِيلَ الْمَنَامِ - قَلْبُهُ تَقِي - وَ عِلْمُهُ زَکِي

روزه داري او بسيار – قيام و عبادتش طولاني – خوابش کم – قلبش پرهيزگار و علم و دانشش پاکيزه است


إِذَا قَدَرَ عَفَا - وَ إِذَا وَعَدَ وَفَى - يصُومُ رَغْباً - وَ يصَلِّي رَهْباً

هنگامي که قدرت يابد عفو نمايد – و هنگامي که وعده دهد وفا نمايد – با ميل و رغبت روزه مي گيرد – و با ترس و خوف نماز مي خواند


وَ يحْسِنُ فِي عَمَلِهِ کَأَنَّهُ نَاظِرٌ إِلَيهِ - غَضَّ الطَّرْفِ - سَخِي الْکَفِّ

چنان نيکو عمل مي کند که گويا او را مي بينند – ديده اش (از ناروا) فرو بسته – دستش باسخاوت است


لَا يرُدُّ سَائِلًا - وَ لَا يبْخَلُ بِنَائِلٍ - مُتَوَاصِلًا إِلَى الْإِخْوَانِ - مُتَرَادِفاً إِلَى الْإِحْسَانِ

در خواست کننده اي را رد نکند – ونسبت به دستاورد ديگران بخل نورزد – بابرادران ارتباط وپيوستگي دارد – در نيکوکاري پياپي اقدام کند


يزِنُ کَلَامَهُ وَ يخْرِسُ لِسَانَهُ - لَا يغْرَقُ فِي بُغْضِهِ - وَ لَايهْلِکُ فِي حُبِّهِ

سنجيده سخن مي گويد و زبانش را مي بندد – در خشم و دشمني غرق نشود – و در دوستيش هلاک نگردد


لَا يقْبَلُ الْبَاطِلَ مِنْ صَدِيقِهِ وَ لَا يرُدُّ الْحَقَّ مِنْ عَدُوِّهِ - وَ لَا يتَعَلَّمُ إِلَّا لِيعْلَمَ وَ لَا يعْلَمُ إِلَّا لِيعْمَلَ

باطل را از دوستش نمي پذيرد و در مقابله با دشمن حق را پايمال نمي کند – دانش را نمي آموزد مگر براي دانستن و آگاهي و نمي آموزد مگر براي عمل


قَلِيلًا حِقْدُهُ- کَثِيراً شُکْرُهُ - يطْلُبُ النَّهَارَ مَعِيشَتَهُ - وَ يبْکِي اللَّيلَ عَلَى خَطِيئَتِهِ

کينه اش اندک – شکروسپاس بسيار – در روز به جستجوي معاش مي پردازد و در شب بر خطا وگناهش گريه مي کند


إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الدُّنْيا کَانَ أَکْيسَهُمْ وَ إِنْ سَلَکَ مَعَ أَهْلِ الْآخِرَةِ کَانَ أَوْرَعَهُمْ

اگر با اهل دنيا همراه شود زيرکترين آنهاست و اگر با اهل آخرت همراه باشد پارسا ترين آنهاست


لَا يرْضَى فِي کَسْبِهِ بِشُبْهَةٍ - وَ لَا يعْمَلُ فِي دِينِهِ بِرُخْصَةٍ

در کسب خويش موارد شبهه را نمي پسندد – ودر عمل به دينش دنبال عذر و رخصتي نمي رود

يعْطِفُ عَلَى أَخِيهِ بِزَلَّتِهِ - وَ يرْضَى مَا مَضَى مِنْ قَدِيمِ صُحْبَتِهِ

با خطا و لغزش برادر دينيش به عطوفت رفتار نمايد – و حق دوستي ديرينه را مراعات مي کند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: